Vilten mand/tas, Sweetness sock en etuitje

Deze wollen en gevilte mand kreeg ik voor mijn verjaardag van vriendin S. Zij breide en viltte hem. Meteen heb ik er een paar breiwerkjes in gedaan, heel erg leuk! En handig, want ik kan hem ook als een soort "breitas" gebruiken.

De tweede sok van A touch of Sweetness is af, gebreid van Lang Yarns, Jawoll superwash. De kleur vind ik prachtig. Tijdens het breien, dacht ik steeds, wat voel ik toch voor hards binnen in de wol. De wol was nog niet op na het breien van de eerste sok. Uit nieuwsgierigheid haalde ik de plastic koker (dacht ik) uit de wol. Het bleek een klosje garen in dezelfde kleur te zijn. Ik was enigszins ontsteld: had ik dit moeten mee breien? Op internet vond ik een antwoord: dit is voor eventueel gaatjes te stoppen. Van een vriendin kreeg ik een ander antwoord: deze draad brei je mee bij de hiel en de tenen, ter versteviging. Helaas, dit advies kwam te laat. Maar ik weet het nu voor altijd!

Tijdens de lessen van de leren-tassen cursus bij Anita, komen sommige processen terug. Evengoed blijft het dan nog een heel gepuzzel. Om wat meer vaardigheid te krijgen in het maken van "binnenzakjes" in een tas, had ik bedacht enkele kleine etuitjes te maken. Het garen is Studio Linen van Erika Knight en de lapjes zijn Japans geweven stoffen. Een klein project tussen door, dacht ik. Maar alleen het breien al, kost veel meer tijd dan gedacht.

Bij het minste zuchtje wind, hoor  je het ruisen van Populieren. Het  is zo'n heerlijk rustgevend geluid!